خاطرات شهدا

گرا با گوگل ارث

سهیل کریمی میگفت: محمودرضا در حلب برای تعیین گرا از نرم افزار گوگل ارث کمک می‌گرفت اما خمپاره‌ها به جایی که باید میخوردند نمی‌خوردند. گفت: محمودرضا متوجه شده بود که مختصات گوگل ارث برای جاهایی مثل سوریه و عراق خطا دارد و معتقد بود که این خطا عمدی است. محمودرضا مقدار این خطا را درآورده بود و بعد از آن مقدار این خطا را در نظر می‌گرفت و آتش می‌کرد و جایی را که می خواست می زد.

#شهیدمحمودرضا-بیضائی
#دشمن
#گوگل-ارث
#گرا
#خمپاره
#اقتدار-ملی

211
گرا با گوگل ارث
211

سهیل کریمی میگفت: محمودرضا در حلب برای تعیین گرا از نرم افزار گوگل ارث کمک می‌گرفت اما خمپاره‌ها به جایی که باید میخوردند نمی‌خوردند. گفت: محمودرضا متوجه شده بود که مختصات گوگل ارث برای جاهایی مثل سوریه و عراق خطا دارد و معتقد بود که این خطا عمدی است. محمودرضا مقدار این خطا را درآورده بود و بعد از آن مقدار این خطا را در نظر می‌گرفت و آتش می‌کرد و جایی را که می خواست می زد.

امداد غيبي

بعد از بيست و چهار ساعت پیاده روی رسیدند پشت مواضع دشمن. عملیات والفجر4 بود. حاج علی هم فرمانده ي گردان. تعدادی نیروها را جمع کرد و گفت: «ما فقط تا اینجا آمده بودیم شناسایی، به بچه ها بگید متوسل شوند و فقط ذکر بگند. نمی دونیم مواضع دشمن از اینجا به بعد به چه صورتیه و در کدام ارتفاعات مستقرند». حاجی حرفش که تمام شد خودش به تاریکی ها پناه برد، زیر درختی نشست و سرش را روی زمین گذاشت و شروع به گریه کرد. در همین لحظه همه ي فضا روشن شد. دشمن منوری شلیک کرده بود. همه نیروها دراز کشیدند روی زمین. حاج علی با دقت همه ی منطقه را از نظر گذراند. مواضع دشمن مشخص شد. مسیر حرکت هر گروهان را مشخص کرد. نیم ساعت نگذشته بود که ارتفاعات کانیمانگا و تنگه پنجوین پاک‌سازی شد.

ادامه مطلب
72 
جسمی که جان شد

عمليات والفجر 8 بود. به نیروها دستور عقب نشيني دادند. حاج علي در گودالي كه در اثر اصابت گلوله توپ حفر شده بود، ايستاده بود. غرش گلوله ي توپ در فضا پيچيد. گرد و غبار بلند شد. مكانش، همان اطراف حاج علي بود. گرد و غبار كه خوابيد، اثري از علي نمانده بود. جسم علي هم جان شد و به آسمان صعود كرد.

ادامه مطلب
73 
تلاش

خمپاره به شکمش خورده بود. پانزده روز بود که در بیمارستان شریعتی بستری بود. آن قدر راه می رفت و به مجروحان سر می زد که تصمیم گرفتند به خانه بیاورندش. در خانه مواظبش بودند. آنجا هم آرام نمی نشست. کمک مادر نان می پخت، ظرف می شست. خیلی هم نماند، زود برگشت منطقه.

ادامه مطلب
85 
هیچ وقت التماس دعا نمی گفت

هیچ وقت التماس دعا نمی گفت یادم نمی آید این لقب را از او شنیده باشم هیچ وقت «قبول باشه» هم از او نشنیدم میدانستم شهادتش حتمی است برای همین یکی دو باری از او طلب شفاعت کردم اما سکوت کرد. هیچ وقت حتی از سر شکسته نفسی نگفت مثلاً ما لایق نیستیم یا مارا چه به این حرف ها. هیچ وقت از معنویات حرف نمیزد تا جایی که می توانست آدم را می پیچاند که حرف از زبانش راجع به معنویات نکشی. سلوک معنویش بسیار مکتوم بود. از هر حرف یا هر حرکتی که کوچکترین حکایتی از تقوای او داشته باشد همیشه پرهیز می‌کرد. معامله‌ای را که با خدا کرده بود تا آخر برای همه کتمان کرد و زهدی به کسی نفروخت و بالاخره اینکه، همه را رنگ کرد و رفت.

ادامه مطلب
213 
همه فن حریف بود

آن روز با بچه‌های بسیج محل شان رفتیم پادگان، اسلحه ی ام ۱۶ و کلاشینکف را تدریس کرد. بعد از کلاس از من پرسید: «تدریسم چطور بود؟» گفتم: خیلی تپق زدی روان صحبت نمی‌کردی. گفت: باورت می شود من تا حالا فارسی تدریس نکرده بودم فارسی این چیزهایی را که همیشه به عربی می گویم پیدا نمی کردم بگویم گفتم: مگر به عربی تدریس می کنی؟ گفت: «حاج قاسم گفته هرکس مترجم با خودش می‌برد سرکلاس اصلاً کلاس نرود.» با نیروهای مقاومت کار کرده بود عربی را کمی از آنها و کمی هم از یکی از دوستان خوزستانی که عربی تدریس می‌کرد یاد گرفته بود عربی محاوره ای را خوب صحبت می کرد و می فهمید.

ادامه مطلب
202 
پرکارها شهید می‌شوند

اسفند سال ۸۸ بود مثل هر سال در تالار وزارت کشور برای سالگرد شهیدان آقا مهدی و آقا حمید باکری مراسمی برگزار شده بود. محمدرضا زنگ زد و گفت: میای مراسم؟ گفتم: می‌آیم چطور؟ گفت: «حتما بیا سخنران مراسم حاج قاسم است» مقابل تالار باهم قرار گذاشته بودیم همه صندلی ها پر بود روی لبه یکی از سکوها جایی پیدا کردیم همان جا نشستیم. وقتی حاج‌قاسم داشت حرف هایش را جمع‌بندی می‌کرد محمودرضا یک مرتبه برگشت و گفت: «حاج قاسم فرصت سر خاراندن هم ندارد. این کت و شلواری را که تنش هست میبینی باور کن این را به زور قبول کرده که برای مراسم بپوشد والّا اینقدر هم وقت برای تلف کردن ندارد.» موقع پایین آمدن از پله ها به محمودرضا گفتم نمی‌شود حاج قاسم را از نزدیک ببینیم؟ گفت : «خجالت میکشم توی صورت حاج‌قاسم نگاه کنم بس که چهره اش خسته است.» محمودرضا خودش هم همین طور بود؛ همیشه خسته. پرکار بود و به پرکاری اعتقاد داشت. می گفت من یک بار در حضور حاج قاسم برای عده ای حرف می زدم که گفتم: «من اینطور فهمیدم که خداوند شهادت را به کسانی می دهد که پرکار هستند و شهدای ما در جنگ اینطور بوده اند. حاج‌قاسم حرفم را تایید کرد و گفت بله همینطور بود.»

ادامه مطلب
242 
1pelak.ir