شهید مرتضی شیرزاد شهرکی

پدرش کارگز بود در کشور کویت و چند ماه یکبار به ایران می آمد تحصیلاتش را تا پایان دوره ی متوسطه به پایان رساند و اوقات فراغت بنایی می رفت سال آخر می خواست دیپلم بگیرد رفت جبهه .

عروسی خواهرش بود مهمان داشتیم شب تمامی ظرف ها را شسته بود و ما متوجه نشدیم از او پرسیدیم تو ظرف ها را با سفره شستی خندید و نگفت در من این کا ر را انجام دادم.

به ورزش کنگ فو و کاراته علاقه داشت دلبسته ی قرآن و کلاس نهضت سواد آموزی بر گزار کرده بود و خودش هم مرا تشویق می کرد به کلاس سواد آموزی بروم عضو بسیج مسجد مطهری مفت آباد بود و از همان جا         چهارده معصوم اعزام شد ماه محرم در دسته جات عزاداری شرکت می کرد و می گفت اگر من زمان امام حسین (ع) بودم نمی گذاشتم حضرت را شهید کنند سر شهدا می رفت و مرتب به فامیل سر می زد گفتم بیا برویم برایت خواستگاری گفت تا جنگ هست باید به امام خمینی کمک کنم تا این انقلاب پیروز شود شما خواهرانم را زینب وار تحویل جامعه دهید و برای من گریه نکنید چون شفاعت شما را در بهش نمی کنم.

آخرین باری که می خواست برود نزدیک نوروز بود گفتم بگذار عید شود بعد برو گفت به جان خودم عید می آیم و شب عید خبر شهادت او را آوردند بچه خواهرم گفت: می دانی مرتضی اسیر شده و بعد گفت مفقود الاثر شده        او آرپی جی زن بود عاشق جبهه بود گفت تو زنی اگر مرد بودی لباس می پوشیدی و به جبهه می آمدی معلمش فرستاده بود که بیاییم مدرسه و به من سفارش کرد نگذار بچه ات به جبهه برود ما به او اینجا نیاز داریم خودش آرزوی شهادت داشت من گریه کردم گفت گریه نکن می روم خوشحال هم باشی اگر ناراحت باشی یواشکی می روم خوا بدیدم تا وسط خانه آمد او را در آغوش گرفتم گفتم کجایی گفت آمدم به شما سر بزنم و از خواب بیدار شدم.